谁嫁给了Eleonora Helena van Portugal？

Eleonora Helena van Portugal (Torres Vedras, 18 september 1434 — Wiener Neustadt, 3 september 1467) was de vrouw van keizer Frederik III van het Heilige Roomse Rijk.

Eleonora was een dochter van koning Eduard van Portugal en Eleonora van Trastámara. Haar vader Eduard stierf in 1438 aan de pest. Diens zoon, Alfons V van Portugal, werd hiermee de wettige troonopvolger. Alfons was bij de dood van zijn vader echter nog maar 7 jaar en dus te jong om de troon over te nemen; zijn moeder Eleonora van Trastámara werd dus koningin van Portugal. Vanwege haar Spaanse afkomst keerde het Portugese hof, de Cortes, zich echter tegen haar en moest in 1440 zelfs terugkeren naar Aragón, met achterlating van haar kinderen, die niettemin een goede opvoeding kregen.

Op 16 maart 1452 trouwde Eleonora Helena in Siena met Keizer Frederik III en werd zo keizerin van het Heilige Roomse rijk. Haar bruidsschat hielp Frederik om diens financiële problemen op te lossen.

Waarschijnlijk werd de eerste aanzet tot het huwelijk tussen Frederik III en Eleonora gegeven door Isabel, de vrouw van Filips de Goede. Filips had belang bij het huwelijk, dat een belangrijke opwaardering van zijn hertogdom zou betekenen. Frederik III liet onderhandelingen over het huwelijk voeren via de oom van Eleonora, Alfons V van Aragón en Napels, en stuurde zelfs een kunstschilder naar zijn potentiële bruid. De schilder moest een portret maken zodat Frederik een indruk kon krijgen van de huwelijkskandidate.

Dit alles nam echter zoveel tijd in beslag dat er ondertussen een nieuwe kandidaat voor Eleonora verscheen, de zoon van de Franse koning. Volgens de geschiedschrijving van Aenas koos Eleonora echter zelf voor Frederik.
De onderhandelingen over het huwelijk werden in Napels voortgezet en daarin werd onderhandeld over de bruidsschat, die uiteindelijk werd vastgesteld op 60.000 gulden. 50.000 voor Frederik (die in geldnood was) en 10.000 die besteed zouden worden aan de reis van Eleonora. Daartegenover stond dat Frederik 60.000 gulden in onroerend goed moest schenken. Op 1 november 1451 moest Eleonora aankomen in de haven die Frederik had uitgekozen, Talamone. De reis verliep echter zeer onvoorspoedig, omdat de vloot door piraten werd overvallen, en ook nog in een zware storm terechtkwam. De vloot viel uiteen en uiteindelijk kwam slechts één schip in Talamone aan. De bemanning van dat schip had echter geen idee over de situatie van de rest van de vloot en over het lot van Eleonora, waarna er geruchten over haar dood de ronde deden.

Eleonora kwam echter boven water. De geschiedschrijving verhaalt over de eerste ontmoeting van Frederik en Eleonora; Frederik zou bijzonder verbaasd zijn geweest over haar fragiele verschijning, waarbij bij de geschiedschrijvers onzekerheid bestond over deze verbazing te danken was aan haar schoonheid of Frederiks angst of zij met haar fragiele figuur wel voor een opvolger zou kunnen zorgen.

De huwelijksplechtigheid werd voltrokken door Aeneas Sylvius Piccolomini, de latere paus Pius II, die eveneens secretaris en historicus in dienst van de keizer was. Daarna vonden in Napels uitgebreide huwelijksfeesten plaats. Op 19 maart werd Frederik door paus Nicolaas V in de Sint Peter te Rome tot keizer gekroond.

Het huwelijk was waarschijnlijk zeker in het begin zeer gelukkig. Eleonora interesseerde zich voor dans, spel en voor de jacht, allemaal zaken waar Frederik zich weinig voor interesseerde. Wat ze gemeen hadden was hun afkeer van alcohol en hun godsdienstigheid. Gezamenlijk kregen ze vijf kinderen, van wie er slechts twee in leven bleven.
Frederik had voortdurend gebrek aan geld en dat leidde ertoe dat hij Eleonora´s gevolg van 80 knechten en 40 hofdames na het huwelijk naar huis toe stuurde. Eleonora mocht slechts één hofdame behouden, die echter na één jaar in Oostenrijk gewoond te hebben stierf.

Er wordt wel verondersteld dat Eleonora haar prachtige Portugese hof moest verruilen voor het saaie Wenen en dat Frederik een akelige, gierige echtgenoot was. Maar dat is waarschijnlijk niet waar omdat aan het Habsburgse hof de beste musici en medici aangesteld werden.

Eleonora stierf op 32-jarige leeftijd, waarschijnlijk aan een maag- of darminfectie. Ze is begraven in het klooster van de cisterciënzers in Wiener Neustadt.

腓特烈三世（德語：Friedrich III，英語：Frederick III，1415年9月21日—1493年8月19日，生於因斯布鲁克，卒於林茨），哈布斯堡王朝的罗马人民的国王（1440年—1493年在位）和神圣罗马帝国皇帝（1452年加冕）。他是哈布斯堡第四位德意志国王和第一位神圣罗马皇帝，也是最后一位在罗马由教皇加冕的神圣罗马帝国皇帝。

在加冕成为神圣罗马皇帝前，他从1424年起担任内奥地利（施蒂里亚、克恩顿和卡尼奥拉）公爵，并从1439年起担任奥地利公国的摄政。他是至1493年为止统治时间最长的德国君主，统治了他的领土高达53年以上。

在腓特烈三世的统治期间，他专注于重新统一奥地利的哈布斯堡“世袭土地”，对帝国事务的兴趣较少。然而，通过他对匈牙利的王朝权利以及勃艮第公国的继承，他为后来的哈布斯堡帝国奠定了基础。尽管在一生中被戏称为“神圣罗马帝国的大瞌睡虫”（德语：Erzschlafmütze），他如今越来越被视为一个有效的统治者。

腓特烈三世在1452年在罗马由教皇尼古拉五世加冕为神圣罗马帝国皇帝。由于德国的一切都取决于那些各自为政的诸侯，腓特烈三世实际上不能在德意志内政方面做出任何决定。所以他把精力集中在扩大哈布斯堡王朝自身的领地上。到1464年，除蒂罗尔以外的全部奥地利领地已集中于皇帝一人之手。

1485年，腓特烈三世在与匈牙利国王匈雅提·马加什的战争中，几乎失去了全部的奥地利领地（包括维也纳）。

腓特烈三世晚年过着离群索居的生活，研究星象学和炼金术。